Το βιβλιαράκι του Ντουέντε μου το χάρισε η ποιήτρια Ολυμπία Καράγιωργα σε μια επίσκεψή μου στο σπίτι της με τον Κοραή Δαμάτη μιαν άνοιξη του ’80 νομίζω.
Μέσα σε εκείνα τα χρόνια έγραψα και τα πρώτα τραγούδια πάνω στην μετάφραση του Ανδρέα Αγγελάκη που ήμασταν φίλοι και κάναμε παρέα. Στο πατρικό μου στη Βούλα. Πολλά βράδια της νιότης μου ετράφηκαν με αυτά τα τραγούδια,
Tο βιβλιαράκι του Ντουέντε παρέμεινε μέσα στα χρόνια, εγκόλπιο και σημείο αναφοράς.
Χρειάστηκε πολλές φορές σαν δάσκαλος να το επικαλεσθώ.
Ιδίως την ιστορία με την τραγουδίστρια, για να φωτίσω στα παιδιά τι ζητιέται από τον Ερμηνευτή πέρα από το φυσικό τάλαντο και την κεκτημένη ικανότητα.
Αλλιώς υπάρχει ερημία και αδειοσύνη.
Στην περιπέτειά μου με το Θέατρο Τέχνης και την αγαπημένη μου Μαριάννα Κάλμπαρη, αναζητώντας κάτι δυνατό μετά την υπέροχη περιπέτεια μας με το Βίκτωρ του Βιτράκ πέρσι, έπεσε το μάτι μου στο τραπέζι δίπλα.
Το Ντουεντε φώναζε... εδώ είμαι!
Έδωσα από πέρσι στον συνεργάτη πιανίστα Βασίλη Ντρουμπογιάννη να ετοιμάσει τις νότες απ τα τραγούδια Σκοπεύοντας να τα δισκογραφησω, περίμεναν άλλωστε καιρό και πιστεύω ότι είχε έρθει η ωρα τους.
Αποφασίσαμε να τα ανεβάσουμε
Κι άρχισα να ζυμώνω το κείμενο με τα τραγούδια.
Σε ενιαία αφήγηση.
Είχα δώσει για μελέτη ήδη τα τραγούδια στον Κώστα Μπουγιώτη και στον Χρήστο Γεροντιδη, πιστεύοντας ότι το ζυμωμα τους και η ταιριαστή λυρικότητά τους με το περιεχόμενο θα έφτιαχναν τα σωστά χορικά για το Ντουέντε.
Μια διάλεξη μετά Μουσικής.
Βάιος Πράπας ωραίες ιδέες στην κιθάρα και Γιώργος Ταμιωλάκης του το 'χα τάξει με την αγάπη που έχω στο ταλέντο του και πρόβες στο σπίτι σιγά σιγά
Με απόλυτο δόσιμο και πολλή αγάπη και νοιάξιμο.
Σωστή ώρα να αρθρωθεί.
Σωστή ώρα να ξαναστρώσουμε μπροστά μας το χάρτη.
Και να ανακινήσουμε το χώμα που συναντιόνται οι ρίζες της τέχνης μας.
Με την απόλυτη σύμπνοια και ταλέντο όλων των συνεργατών... άρχιζε το υλικό Ντουέντε να παίρνει σάρκα και οστα. Κυρίως Φωνή
Φτάνοντας στη Φρυνίχου έτοιμοι σχεδόν, σχεδιάσαμε...
Την εικόνα, Στέλλα Καλτσου μάγισσα και Χριστίνα Καλμπαρη ήρεμη δύναμη.
Εύα Οικονόμου Μαρία Ερατώ Αγγουράκη, δαίμονας.
Nίκος Δεντάκης περιποιήθηκε με μαεστρία τα παλιά έπιπλα.
Χαμπάκης Σταύρος κυνήγησε με το μάτι του στιγμές με το φακό του και έδωσε και το πρώτο μας βίντεο.
Γεωργία Σιδέρη, Άρης Ασπρούλης, Δέσποινα Κραουνάκη.
Ο Θόδωρος Καραγκούνης και το εκλεκτό του επιτελείο δώσανε ουσία στο μαύρο... στα ενδύματα.
Πάνω στην ιδέα του Γεροντίδη για φούστες.
Και ο Γιάννης Παμούκης έκλεψε κάτι απ το Γκόγια για το μακιγιάζ των αγοριών Πνευμάτων.
Παπούτσια βρήκαμε αυτά που πρέπει στο Σπηλιόπουλο Ερμού.
Και τρία κουδούνια από το απίθανο μαγαζί Μόμπσο στην Αθηνάς.
Κανέλλες ράβδου από το Μπατάβια στην Καλλιθέα.
Πορτοκάλια,
Κρασί,
Πιάνο από τον Νικοτιάν, το σωστό!
Χωρίς καμία ενίσχυση.
Γυμνές φωνές και όργανα.
Κι ένα απο τα σχέδια του Λόρκα πάνω στο πίσω μέρος της σκηνής το ξαναζωγράφισε η Χριστίνα.
Που και που, κάτι κόκκινο
Μια γυάλα με νερό, μολύβια τσιγάρα, κεριά
Το Κρασί το 'φερε η Αρετούσα.
Από την Άνοιξη του 1930 μέχρι την Άνοιξη του 2018
Ο Ποιητής κι Εμείς με τις λέξεις του
Ύστατη Ύλη Αδέσποτη
Tου ξύλου των Ήχων των Λέξεων Του Μουσαμά
Ήρθαμε
Με την αμέριστη συμπαράσταση της εταιρείας Απιβίτα και της Ισπανικής Πρεσβείας και των Ανθρώπων τους.